sobota, 10 sierpnia 2013

Druga rocznica (II)

K. Healy: A Co-Citation Network for Philosophy, kieranhealy.org, 18.06.2013.
K. Healy: Lewis and the Women, kieranhealy.org, 19.06.2013.
K. Healy: Citation Network in Philosophy: Some Followup, kieranhealy.org, 24.06.2013.


W poprzedniej części wkleiłem grafikę mającą obrazować debaty w anglojęzycznej filozofii ostatnich 20 lat; teraz nastąpią komentarze do grafiki.

Po pierwsze, lista dziewięciu kluczowych tekstów (którym przypisane są kolory) wydaje mi się trochę dziwna. Gdyby ktoś mnie zapytał o najczęściej w ostatnich latach komentowane teksty, to wymieniłbym z niej pewnie Rawlsa, Kripkego i może Chalmersa, a poza tym któreś z poniższych (lista na podstawie moich wrażeń i pamięci wspomaganej blogiem Leitera):

Russell: On Denoting
Frege: Über Sinn und Bedeutung
Wittgenstein: Philosophische Untersuchungen
Turing: Computing Machinery and Intelligence
Nagel: What is it Like to be a Bat?
Putnam: The Meaning of ‘Meaning’
Grice: Meaning
Dennett: Intentional Systems
Dennett: Consciousness Explained
Searle: Minds, Brains, and Programs
Searle: Intentionality
Searle: Speech Acts
Austin: How to Do Things with Words
Quine: Two Dogmas of Empiricism
Quine: On What There Is
Quine: Ontological Realtivity
Quine: Epistemology Naturalized
Quine: Word and Object
Davidson: On the Very Idea of a Conceptual Scheme
Tarski: Pojęcie prawdy w językach nauk dedukcyjnych
Strawson: Freedom and Resentment
Frankfurt: Freedom of the Will and the Concept of a Person
Gettier: Is Justified True Belief Knowledge?
Chisholm: The Theory of Knowledge
Carnap: Logische Aufbau der Welt
Chomsky: Syntactic Structures
Mackie: Ethics: Inventing Right and Wrong
Moore: Principia Ethica
Foot: Morality as a System of Hypothetical Imperatives
Hare: The Language of Morals
MacIntyre: After Virtue
Jackson: What Mary Didn't Know
Jarvis Thomson: A Defense of Abortion
Singer: Animal Liberation
Anscombe: Intention
Nozick: Anarchy, State, and Utopia
Kuhn: The Structure of Scientific Revolutions
Popper: Logik der Forschung

Możliwe, że metoda Healy’ego jest taka sobie; możliwe, że moje wyobrażenie o najpopularniejszych filozoficznych tekstach jest wykrzywione. Ale raczej nie dam sobie powiedzieć, że w debacie o wolnej woli artykuł van Inwagena był bardziej istotny niż wyżej wymienione artykuły Strawsona albo Frankfurta, albo że w epistemologii artykuł Williamsona zrobił więcej szumu niż np. artykuł Gettiera. Poza tym nie bardzo rozumiem, dlaczego niektóre artykuły z czołówki najczęściej cytowanych nie zostały zakwalifikowane jako ośrodki debaty – tym bardziej, że gołym okiem tego na diagramie nie widać. Np. „Słowo i obiekt” Quine’a to trzeci najczęściej cytowany tekst (97 cytowań), wychodzi od niego sporo połączeń, ale z jakiegoś powodu na liście go nie ma.

Po drugie, widać, że mainstream anglojęzycznej filozofii to epistemologia, ontologia, filozofia umysłu i filozofia języka i że debaty w tych dziedzinach są ze sobą dość mocno powiązane. Etyka czy filozofia nauki to jednak nisza – duża, ale nisza. Takie dziedziny jak filozofia religii czy estetyka to już zupełne podziemie, w ogóle ich na diagramie nie widać.

Po trzecie, debata w etyce poza tym, że jest odcięta od debaty w mainstreamie, to sama jest podzielona na dwie niepowiązane ze sobą sfery. Jest sfera – nazwijmy ją – czysto metaetyczna:


I druga normatywno-polityczno-metaetyczna, skupiona wokół „Teorii sprawiedliwości” Rawlsa:


Do tego można dodać debatę o wolnej woli, w której nie ma jednego centralnego tekstu:


Po czwarte, wszędzie tu pełno Davida Kellogga Lewisa. Wychodzi na to, że to zdecydowanie najbardziej wpływowy filozof ostatnich dwudziestu lat, co, znowu, wygląda podejrzanie:


Po piąte, bardzo mało tu kobiet. Z 520 branych pod uwagę pozycji, 19, czyli 3,6%, zostało napisanych przez kobiety (konkretnie przez Ruth Millikan, Christine Korsgaard, Dorothy Edgington, Philippę Foot, Barbarę Herman, Penelope Maddy, Lynne Rudder Baker, Nancy Cartwright, Gilę Sher, G.E.M. Anscombe, Susan Hurley, Sally Haslanger, L.A. Paul, Lindę Zagzebski i Judith Jarvis Thomson). Healy zaznaczył je tutaj na czerwono:


We wpisie o kobietach wklejałem tabelkę Healy’ego pokazującą, że w 2009 w Stanach mniej niż 30% doktoratów z filozofii napisały kobiety. Kiedy się spojrzy na dane z artykułu Buckwaltera i Sticha, układa się to w spójną historię o losie kobiet w filozofii: mniej więcej 50% kobiet jest wśród przyjmowanych na studia, ale później odpadają one częściej niż mężczyźni, wśród robiących doktorat jest ich jakieś 30%, wśród dostających posadę na czołowej uczelni jakieś 20%, wśród piszących szeroko komentowane teksty już tylko mniej niż 4%.

Podsumowując, mam wrażenie, że grafika nieźle odwzorowuje mainstreamowość jednych dziedzin i niszowość tudzież izolację innych, a także niewielką obecność kobiet, a z drugiej strony niespecjalnie odwzorowuje to, które konkretnie teksty były wpływowe i jak bardzo, jak wygląda podział debaty w etyce i jak bardzo wielkim wieszczem był Lewis.
Co może być nie tak z metodą Healy’ego? Sam pomysł z oparciem się na cytowanych tekstach jest chyba niezły, ale może byłoby to bardziej reprezentatywne, gdyby artykuły cytujące podzielić na bardziej i mniej ważne, a następnie więcej punktów przyznać tekstom cytowanym w tych ważniejszych. Po drugie, dziwne wyniki mogą się brać z ograniczenia się do tylko czterech ogólnofilozoficznych pism (Nous, Mind, Journal of Philosophy i Philosophical Review). Możliwe, że gdyby dodać jakieś specjalistyczne pisma (np. Ethics, Synthese, Philosophy of Science, Philosophy & Public Affairs), albo/i więcej ogólnofilozoficznych (np. Analysis, Erkenntnis, Philosophical Studies, Philosophical Quarterly, Australasian Journal of Philosophy), to grafika byłaby bardziej zgodna z moimi wyobrażeniami. A może by nie była, bo mam mylne wyobrażenia.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz